Vanmiddag weer geweest. Hij was goed wakker. Heeft nog een kapje voor zn mond voor de zuurstof, waar hij een hekel aan heeft. Het grootste probleem momenteel is toch dat hij z’n vocht niet kwijt raakt. Hij krijgt via het infuus 3 liter vocht, maar plast maar heel weinig. OOk met plasmedicatie, gebeurt er niets. Alle afvalstoffen hopen zich op in de nieren, en die werken dus niet goed, ook een gevolg van de operatie. Z’n nierfunkties gaan achteruit, dus er moet iets gebeuren. Ze wachten de volgende uitslag hiervan nog af, en wellicht gaat hij dan aan de nierdialyse. Dit is niet blijvend, maar tijdelijk, totdat de afvalstoffen eruit zijn en de nieren weer goed funktioneren. Ze brengen de dialyse aan in een ader in de lies. Doordat hij veel vocht vasthoudt, wordt hij ook kortademig, wat ook te horen was aan zn piepende ademhaling. Hij moet goed ophoesten, anders komt er misschien ook nog een longontsteking bij, ook gevaarlijk als je zo weinig weerstand hebt. Verder mag hij zelf zn pijnmedicatie beheren. Hij heeft een soort spuit, waar hij elke vier uur in mag knijpen. Ook is er een probleem met zn rechter been, de been waar de omleiding is gekomen. Hij heeft hier weinig gevoel in, met name het bovenbeen, en ook de kracht is minder. Hij beweegt hem wel volop.
Hij vond het heerlijk dat we op bezoek waren. Afleiding, want de dagen duren lang. Met name de nacht, elke vijf minuten keek hij op de klok. Hij was blij toen het weer 6 uur was, en er weer wat aktie op de zaal was.
Het is nogmaals nog steeds spannend. Als er ook maar iets bijkomt, heeft dat weer gevolgen voor de rest van de funkties van zn lichaam. Niet echt een optimistisch verhaal misschien, maar ja zo is het. Natuurlijk kan je het allemaal erg luchtig inzien, maar je moet jezelf ook niet voor de gek houden. We worden telkens door de verpleging en artsen gewaarschuwd, we mogen best een beetje optimistisch zijn, maar er zijn nog erg veel risico’s.
No comments:
Post a Comment