We zijn vanmiddag met pa naar het ziekenhuis geweest voor nacontrole. Het is nu ruim 7 weken geleden dat hij geopereerd werd. De dokter keek haar ogen uit. Ze vond dat hij er heel goed uit zag en hij moest een ererondje lopen over de gang. Ze vertelde nog eens alles heel duidelijk. Hij is echt een medisch wonder! De aneurysma was 9 cm in doorsnee, terwijl een vat normaal 2,5 cm in doorsnee is, en was dus al aan het lekken. Ze nam ruim de tijd voor ons. Ze vertelde ook dat van een aneurysma 50% al overlijdt voordat ze in het ziekenhuis zijn, de andere 50 % komt dan op de OK te overlijden en 1 van de 4 overleeft het dan! Er hebben heel wat engeltjes op z’n schouder gezeten, zullen we maar zeggen!
Ook de arts die hem geopereerd had werd er nog even bij gehaald, want hij was toch wel een bezienswaardigheid! Hij kon verder ook niets zeggen over z’n been, waar hij nog niet alle kracht terug in heeft, of dit al of niet zo blijft. Dit is ontstaan omdat dat been te lang zonder bloed heeft gelegen. Momenteel gaat het nog steeds vooruit, dus wie weet. Al met al is hij al zonder al te veel kleerscheuren eruit gekomen! Het herstel zal zeker een jaar gaan duren! Dat is lang, en daar zal hij toch enigszins rekening mee moeten houden, want hij begint het binnen zitten toch al wel een beetje zat te worden. Hij mag alles weer doen, maar zal gewoon naar z’n lichaam moeten luisteren. Hij zal het komende jaar hele goede periodes kennen, en dan ws weer te veel doen, en dan weer eens door een dalletje gaan, omdat hij dan weer te veel heeft gedaan, en wordt dan weer teruggefloten. Ook gaf ze aan dat het heel normaal is dat hij “anders” is geworden. Hij staat heel anders in het leven. Is ook sneller emotioneel, ook dat is allemaal heel normaal en dat mag hij gewoon toelaten, juist doen! Ook is het heel normaal dat hij er maar steeds over wil praten! Dat hoort er allemaal bij, dus we luisteren gewoon nog maar een keer naar z’n verhaal, haha.
Hij gaat in ieder geval met fysiotherapie beginnen om weer langzaam wat conditie op te bouwen. Ook gaat die kijken of ze eventueel nog wat extra kunnen gaan doen met dat been. Hij loopt voor de zekerheid nog met 2 stokken, maar loopt soms (zonder dat hij er erg in had) per ongeluk zonder stokken in huis (maar enkele meters hoor!). Een fysiotherapeut kan dit ook allemaal beter beoordelen, wanneer het evt tijd is voor 1 stok of zonder stokken. Ook dmv fysio zie je dat je wat vooruit gaat. Kon je eerst bv 5 minuten op de loopband en na een paar weken 15 minuten dan zie je ook dat je vooruit gaat, en dat motiveert natuurlijk ook. Hij loopt nu ook al af en toe wat buiten, om een frisse neus te halen.
Een ander punt wat we aankaartten was de erfelijkheid, waar toch over gesproken wordt. Dat is wel degelijk een punt wat je in de gaten moet houden. Met name broers van pa en zonen (bij dochters komt het veel minder voor) zouden het kunnen laten controleren. De vraag is of je dit wilt weten. Vanaf 55 jaar is het zeker weten te zien of je kans hebt op een aneurysma. Je kunt ook je kop in het zand steken en dan hopen dat je het niet hebt, of je ligt ineens net als pa….. eigen keuze dus.
Over een week of 8 moet hij weer terugkomen, ze maken dan een echo om de broekprothese te bekijken (soms ontstaat er een aneurysma boven de broek) en checken ook nog andere plekken waar evt aneurysma’s kunnen ontstaan.
Al met al een wonder! Goed om dat nog weer eens te horen! Hij komt nu toch in een fase dat hij eigenlijk al wat meer wil, (terwijl hij dit nog niet kan) en dan is het goed te horen dat het een enorm wonder bovenal is dat hij er nog is, en met zo weinig restverschijnselen!
